آیت الله العظمی سید حسین طباطبائی بروجردی(ره)
- پدر: سیدعلی
- تولد: صفر 1292 ه.ق/ فروردین 1254 ه.ش
- وفات: 13 شوال 1380 ه.ق/ 10 فروردین 1340 ه.ش
- مدفن: قم؛ حرم مطهر حضرت معصومه (س)
نسب پدری ایشان با سی و دو واسطه به امام حسن(ع) می‌رسد و اجداد ایشان از بزرگان علما و سادات شناخته شده بودند. به موجب استعداد فراوانی که داشتند در سنین کودکی و به توصیه پدر، وارد حوزه علمیه نوربخش بروجرد شدند. از سن هجده سالگی ادامه تحصیلات خود را در اصفهان ادامه دادند. در این مدت از محضر فقیهان و عالمان نامی آن خطه مانند میرزا ابوالمعالی کلباسی، حکیم متأله میرزا جهانگیرخان قشقائی و دیگران بهره‌ها برده و اولین حکم اجتهاد خود را در سن 22 سالگی و در حوزه اصفهان از آیت الله سید ابوالقاسم حسینی دهکردی دریافت کردند. در سن بیست و هفت سالگی به نجف اشرف رفته و از درس حضرات آیات: آخوند خراسانی، سیدکاظم یزدی و دیگران استفاده کردند.
ایشان در 26صفر1364ه.ق/ بهمن ماه1323ه.ش با دعوت فقهای سرشناس قم، به این شهر هجرت نمودند. برخی علماء از جمله امام خمینی، سید محمدتقی خوانساری، سید محمد محقق داماد و مرتضی حائری، همراه با شاگردان خود در مجالس درس ایشان حضور می‌یافتند. همچنین سید صدرالدین صدر که امام جماعت صحن حرم حضرت معصومه(س) بود، جایگاه نماز خود را به ایشان واگذار کرد و سید محمد حجت کوهکمری نیز جایگاه تدریس خود را در اختیار وی قرار داد.
انواع خدمات علمی، اجتماعی، عمرانی ایشان در عرصه ملی و بین‌المللی، بخصوص تربیت بسیاری از مراجع معظم تقلید، قطره‌ای از دریای اقدامات ایشان است.
سرانجام در ۱۳ شوال ۱۳۸۰ه.ق/۱۰ فروردین ۱۳۴۰ه.ش، رحلت کردند و پیکر ایشان در قم تشییع و سپس با نظر آیت‌الله بهبهانی، محمدحسن طباطبائی بروجردی (فرزند ایشان)، بر جنازه پدر نماز خواند و در مسجد اعظم به خاک سپرده شدند.
مجموعه‌ای گرانسنگ از اسناد و تصاویر این عالم مرجع پرور، در مرکز اسناد حوزه و روحانیت نگه‌داری می‌شود.
